Er worden verschillende stoffen gebruikt bij het maken van kleding en kleding, en elk heeft verschillende eigenschappen. Het kennen van de inhoud van de stoffen is cruciaal. Helaas weet 99% van de mensen niet hoe ze de samenstelling van stoffen moeten controleren. De inhoud van de stof kan eenvoudig worden geïdentificeerd door middel van een brandtest. Dit omvat het verbranden van een klein onderdeel of een stukje stof. Elke verschillende vezel geeft een andere vlamkleur, geur en verbranding. Door deze elementen te analyseren, kan men snel de samenstelling van de stof identificeren.
Soms moet u de samenstelling en identificatie van de stof kennen. De processen voor hun identificatie en samenstelling zijn echter verschillend. In deze gids verkennen we alles over de identificatie en samenstelling van stoffen. Dus laten we beginnen!
Identificatie van de stof via brandtest
Elk doek kan uit verschillende vezels bestaan of slechts uit één vezel. Het identificeren van de stofsamenstelling is erg nuttig. Meestal wordt bij de identificatie van stoffen een brandtest gebruikt. De reden is dat het goedkoop en praktisch is. Het wordt ook als betrouwbaar beschouwd in vergelijking met alle andere identificatietests. In het onderstaande gedeelte bespreek ik de methode van de brandtest die wordt gebruikt voor de identificatie van stoffen.
Benodigd materiaal
Om een brandtest uit te voeren, heb je wat apparatuur nodig. Zonder deze brengt u uw veiligheid in gevaar. Hier is de lijst met die hulpmiddelen:
- schaar
- Aansteker of kaars
- Asbak of een aluminium pot
- Pincet voor gebruik
Het is verplicht om een pincet, kaarsen en een asbak te hebben. Ze helpen je uit de buurt van de vlam te blijven, dus zelfs als de stof smelt en naar beneden gaat, zal het je geen kwaad doen.
De procedure van de brandtest
Knip eerst het stuk stof af met behulp van een schaar. Er is geen strikte regel over hoe lang het stuk moet zijn. Zorg er echter wel voor dat hij groot genoeg is, zodat je hem met een pincet kunt vasthouden. Zodra het stuk stof klaar is, zet je de kaars op de vlam.
Je kunt ook verschillende bronnen voor vlammen gebruiken, zoals aanstekers, luciferstokjes, enz. Ik raad echter ten zeerste aan om kaarsen te gebruiken. U hoeft de kaars niet in uw handen te houden; het bespaart je stofresten als het smelt.
Breng het stuk stof dicht bij de vlam. Verbrand een hoek van de doek. Zodra het vuur vat, haal het dan weg van de vlam. Dit is een cruciale fase, omdat je de vlamkleur, de geur en het verbrandingsgemak moet observeren. Elke stof heeft andere eigenschappen wanneer deze brandt; je zult ze zorgvuldig moeten analyseren.
Hier zijn een paar dingen waar u rekening mee moet houden tijdens het analyseren:
- Hoe gemakkelijk ontbrandt een stof?
- Ondergaat de stof verkoling of smelt hij?
- Hoe ruikt de stof tijdens het ontsteken?
- Blijft de stof branden nadat het staal is verwijderd?
- Hoe ziet de stof eruit als het hele stuk is verbrand?
Deze punten helpen u de stof te identificeren. Zoals ik al eerder zei, vertoont elke vezel een ander gedrag wanneer hij brandt. Blijf tijdens het verbrandingsproces de eigenschappen analyseren. Aan het einde van het proces kunt u de stofinhoud identificeren. Deze methode van brandtesten wordt als zeer betrouwbaar beschouwd.
Snelle tip: Als het stuk snel verbrandt en een gele vlam produceert, is het katoen. Het zal naar brandend papier ruiken. Op dezelfde manier, als de stof naar brandend hout ruikt, zou het Rayon zijn. Stukken zijde branden langzaam en produceren een haarbrandende geur.
Hoe controleer ik de stofsamenstelling van gebreide stoffen?
In het bovenstaande gedeelte heb ik de methode voor stofidentificatie uitgelegd. De procentuele samenstelling van elke vezel in gebreide stof is echter anders. Het vereist zowel analyse als wiskundige berekeningen. In het onderstaande gedeelte wordt de methode besproken om de procentuele samenstelling van stoffen te vinden.
- Neem eerst een klein stukje stof. Het kan elke maat hebben, maar een kleiner stuk wordt aanbevolen.
- Weeg dit stuk stof op het digitale meetapparaat of de digitale meeteenheid. Zorg ervoor dat het apparaat geen andere verontreinigingen bevat. Anders voegt het een klein gewicht toe aan het stuk, waardoor de aflezing onjuist wordt.
- Neem een garen (van een willekeurige kleur, laten we zeggen groen garen) uit de hoek van het stuk stof. Verwijder dat volledige garen van dat stuk. Deze stap vereist enige tijd en geduld. Je moet de tuin voorzichtig verwijderen om de hele stof niet aan te tasten.
- Zodra het groene garen is genomen, weegt u dit garen nu op het digitale meetapparaat. Noteer het gewicht op elk papier.
- Na het wegen van garen en stof is het tijd om wiskundige berekeningen uit te voeren. Die berekeningen zijn als volgt:
De procentuele samenstelling van stoffen
Formule om de procentuele samenstelling te vinden = stuk enkel garen / Totaal gewicht van het gesneden stuk × 100
U kunt de waarde in de bovenstaande formule plaatsen. Volgens mijn vorige instructies heb je zowel het gewicht van het stuk stof als het gewicht van het garen.
Laten we voorlopig aannemen dat het totale gewicht van een stuk 0,50 g is en dat een enkel garen 0,10 g weegt. Garen Dus, volgens deze waarden:
Percentage samenstelling = 0,10 / 0,50 × 100 = 20%
Dit geeft aan dat groen garen 20% gebreide stof zal maken. Houd er rekening mee dat dit een voorbeeldtest is. Het is echter niet 100% nauwkeurig. Mensen gebruiken het om de samenstelling van vezels in gebreide of algemene stoffen te schatten.
Snelle tip: U kunt elk kleurgaren uit een voorbeeldstuk gebruiken om aan uw behoeften en voorkeuren te voldoen. Bovenstaande werkwijze geldt voor ieder soort garen. Zorg er echter voor dat de gewichtsmetingen nauwkeurig zijn. Het meetapparaat mag geen onzuiverheden of verontreinigingen bevatten.
Verschillende soorten vezels
Elke stof bestaat uit verschillende vezels die met elkaar zijn gebreid. Elk van deze gedraagt zich anders wanneer ze worden verwarmd. Bij brandtests zijn deze vezels gemakkelijk te identificeren. De belangrijkste soorten vezels zijn als volgt:
- Plantaardige vezels (katoen, linnen)
- Dierlijke vezels (wol, zijde)
- Synthetische vezels (polyester, nylon, acryl)
Deze vezels zorgen voor verschillende geuren en eigenschappen bij het ondergaan van een brandtest. In het onderstaande gedeelte worden hun gedrag en eigenschappen tijdens het testen onderzocht. Door deze geuren, geuren etc. te analyseren, herken je de stofinhoud.
1- Plantaardige vezels (katoen en linnen)
Katoen, linnen, bamboe en Rayon zijn plantaardige vezels. Ze worden gebruikt bij het maken van stoffen. Hoewel ze allemaal tot plantaardige vezels behoren, gedragen ze zich bij verhitting anders. Hier is het overzicht van hun gedrag:
- Katoen: Het brandt snel en in een mum van tijd. Het ruikt echter naar brandend papier. Het zal een helderdere vlam produceren en er zal schilferige as ontstaan.
- Linnen: Verrassend genoeg gedraagt het linnen zich meer als katoen. Het brandt snel en produceert papier dat net naar katoen ruikt. Na het verbrandingsproces krijg je een bleke kleur en schilferige as.
- Bamboe: Het is anders dan katoen en linnen. Het ruikt naar brandend papier. In plaats daarvan neigt het meer naar hout en ruikt het naar brandend hout.
- Rayon: Van alle vezels brandt het langzaam. Het produceert echter ook een ongemakkelijke geur die meer lijkt op scherpe chemicaliën. Wat het residu betreft, het maakt ook het verkoolde residu.
2- Dierlijke vezels (wol, zijde)
Bijna alle dierlijke vezels vertonen vergelijkbare kenmerken. Ze branden niet snel, maar smelten niet zo goed als ze in de buurt van de vlam worden gebracht. Wat hun geur betreft, ze geven een scherpe geur af, meer zoals haarverbranding.
Wol, zijde en alle andere dierlijke vezels zijn zacht. Bij verbranding produceren ze as die gemakkelijk kan worden vermalen. Geen van hen geeft nagloeien, een kenmerk van katoen of dierlijke vezels. Zijde is iets anders dan wol.
De reden is dat het tijdens het branden een sissend geluid produceert.
Als de dierlijke vezels geen geluid produceren, zou het wol zijn. Het veroorzaakt een sissend geluid; het zou zijde zijn. Hun identificatie is relatief eenvoudig. Dierlijke vezels verschillen qua eigenschappen enigszins van elkaar, afhankelijk van de omgeving. In een gecontroleerde omgeving vertonen ze de hierboven genoemde eigenschappen.
3- Synthetische vezels (polyester, acryl)
Acryl, polyester, nylon enz. zijn synthetische vezels. Ze worden allemaal gebruikt in stoffen en stoffen. Ze verschillen echter aanzienlijk van plantaardige en dierlijke vezels. De synthetische vezels smelten wanneer ze tijdens de brandtest in de buurt van de vlam komen.
Hun geur is niet scherp. Als je synthetische vezels in een kamer verbrandt en je zit in die kamer, dan zul je je niet slecht voelen. Het produceert een zoete geur. Zoals ik al zei, de kunstvezel verbrandt niet. In plaats daarvan smelt het, waardoor een gesmolten residu ontstaat dat lijkt op een plastic kraal.
Belangrijk punt: Het is van vitaal belang om te onthouden dat al deze vezels die in stoffen worden gebruikt, worden gecontroleerd tijdens de brandtest die ik aan het begin noemde. U hebt voor alle vezels dezelfde opzet van een brandtest nodig. Na analyse identificeer je de specifieke vezel die in de stof wordt gebruikt.
Andere manieren om de samenstelling van de stof te controleren
De brandtestmethode is betrouwbaar en eenvoudig uit te voeren. Er zijn echter ook veel andere veelgebruikte manieren beschikbaar om de stofinhoud te identificeren. Maar ik raad u niet aan om op deze methoden te vertrouwen. De reden is dat ze niet altijd nauwkeurig en betrouwbaar zijn. Deze tests omvatten:
- Voel test
- Bleekproef
- Water/acetontest
Bij deze tests is geen rocket science betrokken. Iedereen met stofervaring kan ze uitvoeren en de samenstelling van de stof identificeren. In het onderstaande gedeelte vindt u een overzicht van deze tests.
1- Voeltest
Zoals ik al eerder zei, wordt deze methode voor stofidentificatie als onbetrouwbaar beschouwd. Meestal gebruikt de eigenaar van een kledingwinkel deze techniek om de samenstelling van de stof te controleren. Helaas gebruiken sommige onnozele winkeleigenaren deze techniek ook om klanten op te lichten.
Een ervaren persoon kan deze test echter gebruiken om de samenstelling van de stof te identificeren. Elke vezel geeft een ander gevoel als je hem aanraakt. Katoen voelt bijvoorbeeld zacht aan. Op dezelfde manier voelen wol en zijde respectievelijk warm en zijdeachtig aan. Het gaat allemaal om het oefenen en begrijpen van het gevoel van elke stof.
De voeltest omvat geen specifiek proces. De klant legt zijn vingers op het doek om de vezel te voelen. Als u klant bent en stof gaat kopen, vertrouw dan niet alleen op de voeltest. Zorg ervoor dat u het etiket leest dat de fabrikant op het doekje plakt. Deze labels vertellen je over de inhoud van de stof.
2- Bleektest
De bleektest is betrouwbaarder dan de voeltest. Deze methode bestaat uit een zwakke bleekoplossing. Voor sommige stoffen kan het echter riskant zijn. Je hebt een klein stukje van de stof nodig die je wilt identificeren. Doe deze stof in een kleinere container.
Doe een zwakke bleekoplossing in deze container. Laat de container 25 tot 30 minuten staan. Zodra de tijd is bereikt, controleert u de kleur van het stuk stof. Verschillende vezels reageren verschillend wanneer ze in de zwakke bleekoplossing worden gedaan. Hier ziet u hoe verschillende vezels werken tijdens de bleektest:
| Vezel | Bleekmiddelreactie |
| Katoen | Wordt lichtgeel |
| Vlas (linnen) | Wordt bruin |
| Rayon | Wordt gebroken wit |
| Polyester | Behoudt meestal kleur |
| Nylon | Behoudt meestal kleur |
3- Water/acetontest
Deze identificatiemethode is niet standaard, maar sommige mensen gebruiken deze nog steeds. U moet een paar druppels water of aceton op de stof onder de test aanbrengen. Je herkent het aan de reactie met water. Houd er rekening mee dat u bij het testen een klein stukje stof moet gebruiken.
Doe een paar druppels water op het stuk stof. Analyseer de stof na een paar 30 seconden. Controleer of het water door het stuk stof wordt geabsorbeerd of niet. Natuurlijke vezels, zoals katoenen linnen enz., absorberen het water. Je voelt dat de stof vochtig wordt.
De synthetische vezels nemen het water niet op. In plaats daarvan blijven de druppels op het oppervlak van de stof achter. Zelfs als je zo’n doek beweegt, zullen de waterdruppels ook op het oppervlak van de stof bewegen. Zo kun je de inhoud van de stof analyseren en identificeren.
Punt om te onthouden: Alle bovenstaande tests en methoden zijn alleen bedoeld om de stofinhoud te identificeren. Geen van hen geeft informatie over de kwaliteit van de stof. Andere methoden en machines, zoals slijtage- en pillingtesters, worden gebruikt om de kwaliteit te testen.
Conclusie
Het kennen van de stofsamenstelling is cruciaal voor zowel industrieën als klanten. Door de etiketten te lezen, kunt u de inhoud van de stof achterhalen. Het testen van de stof is echter ook nuttig om uitgebreidere details te verkrijgen.
In deze handleiding heb ik alle tests en methoden uitgelegd die handig kunnen zijn bij het identificatieproces. U kunt dit platform verkennen en meer informatie krijgen over de milieu kamers. Deze uitgebreide gids zal nuttig blijken te zijn.